взнуздать. Б. Крышки, Кив-Елпуç. Ск. и пред. чув. 58. Çăварне (ему) пĕри паранкă чикрĕ, унтан вĕренпе çăварлăх парса каялла туртса çыхса та лартрĕç (крепко привязали). N. Хаçет çине: пуçлăхсене çăварлăх парас пулать чарас пулать, вĕсене астуса тăма юри çынсем суйлас пулать, тесе çырнă пулсан, ăна земскисем, урядниксем юратмаççĕ (не любят).
Çăварлăх пар [пер] взнуздывать / взнуздать кого-что. (1. вложить удила в рот лошади, пристегнув их к уздечке; 2. заставить подчиниться чему-либо, не дать воля.)
1. Ун чухне вара Эльгеев: «Ерипен, Савраська! — тесе, çăварлăх панă лашана пĕтĕм вăйпа туртса хуллентерех чуптарать. П. Осипов. Вăл лашана çăварлăх пемесессĕн тытса чараяс çук. 2. Мĕн тăвăн-ха çамрăк шухăша? Çăварлăх переймĕн. А. Алка.
Çавăн пекех пăхăр:
çăвар хуппи çăвар-купăс çăварлă çăварлăх « çăварлăх пар » çăварлăх пер çăварлăхла çăварлăхлаттар çăварлăхсăр çăварлăхсăрлан